. o jeden oddech więcej

Zastanawiasz się kim jestem  .... Trochę zdziwiło mnie, że zatrzymałeś się nade mną dłużej niż chwilę. Choć bym chciała, nie odpowiem Ci na to pytanie ..... możesz sam spróbować zbudować sobie w głowie obraz mojej osobowości. Ja sama jednak nie potrafię tego okreslić. Wiem jedno - na szczęście i nieszczęście zadajesz się ze skomplikowaną kobietą.

Co do mojego bloga ... może rzeczywiście przeważają tu pesymistyczne klimaty. Chyba nie miałam takiego zamiaru, dodając tu pierwsze posty. Blog ten stał się jednak w pewnym sensie miejscem, gdzie mogę swobodnie zostawić poza sobą [częściowo] wszystkie moje złe myśli ... wątpliwości i smutki. Nie chciałabym chyba zadręczać swoimi przemyśleniami moich znajomych .... chyba nie mam nawet takiej osoby, której mogłabym opowiedzieć wszystko. Chyba nikt by mnie nie zrozumiał .... choć nie wiem, bo nie próbowałam. Może właśnie w obawie przed niezrozumieniem zaczęłam pisac tego bloga.

Co do mnie samej .... ciągle stoję w kropce. Choć coraz częściej zaczyna ona przypominać kałużę ... Chciałabym ale nie wiem .... może tak a może nie ... zobaczymy.... poczekamy, może coś się stanie. Chyba jednak nie. Nie chcę niedomówień ... nie chcę się domyślać.... [choć ciągle wymagałam tego od innych]. Macie rację. Już nie może [lub nie powinno] być gorzej. Dlatego więc ..... układam na nowo ... [choć może za wcześnie] ... na nowo układam siebię.

I znów jakaś myśl przebiegła przez głowę ... o Tobie czy o mnie. Nie ważne. Niech już nie biega ... nie krzyczy, nie robi zamieszania. Chcę usłyszeć ciszę....usłyszeć więcej o jeden oddech o jedno mrugnięcie oczu.